ศิลปะสร้างสมาธิป้องกันโรคซึมเศร้า

ศิลปะสร้างสมาธิ

ใครเลยจะคิดว่าหญิงสาวที่เคยสดใสร่าเริง จะตกเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่คิดฆ่าตัวตายมาแล้ว คุณต้อม – หรรษา ติ่งสุวรรณ (อายุ 36 ปี) คือคนคนนั้นค่ะ

“ฉันไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัดว่าตัวเองป่วยเป็นโรคซึมเศร้าได้อย่างไร รู้แต่ว่าเริ่มมีอาการผิดปกติ คือ นอนทั้งวัน จากที่รักสวยรักงาม ก็เริ่มไม่อาบน้ำ ไม่ทาครีม ไม่สระผม ไม่สนใจใครทั้งสิ้น นอนอยู่นิ่งๆ เฉยๆ อย่างเดียว หนักเข้าก็รู้สึกหดหู่ ร้องไห้ได้กับทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องเล็กๆ น้อยๆ”

“ตอนแรกคิดว่าเพราะความขี้เกียจ หรือเครียดกับงานมากเกินไป ก็เลยใช้วิธีช็อปปิ้งบำบัด ซื้อกระเป๋าบ้าบอแบบเดียวกัน 7-8 สี ต่างหูอีก 40 คู่ในคราวเดียว ซื้อจนหมดตัว ไม่มีเงินกลับบ้าน ซึ่งภายหลังคุณหมอบอกว่า นี่แหละอาการอย่างหนึ่งของโรคซึมเศร้า คือ จากที่ไม่เคยทำ จะทำแบบสุดโต่ง และแต่ละคนจะแสดงออกไม่เหมือนกัน”

“การช็อปปิ้งอย่างหนักหน่วง ก็ไม่ใช่การแก้ปัญหา สุดท้ายฉันเริ่มไม่ไหว หดหู่มากถึงขั้นไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ตัดสินใจกระดกน้ำยาล้างห้องน้ำฆ่าตัวตาย โชคยังดีที่วันนั้นคุณหมอช่วยชีวิตไว้ได้ทัน พอรักษาร่างกายจนแข็งแรงขึ้น ก็ต้องรักษาจิตใจคือโรคซึมเศร้าด้วย โดยใช้ชีวิตอยู่ในแผนกจิตเวชของโรงพยาบาลถึง 1 เดือนเต็มๆ”

“ปัจจุบันฉันต้องไปพบคุณหมอทุก 3 เดือน ซึ่งการกินยาช่วยได้มาก แต่ฉันก็ไม่ลืมที่จะเยียวยาตัวเองด้วยอีกทางหนึ่ง คือ พยายามหาอะไรทำ เช่น อ่านหนังสือที่ตัวเองชอบ ระบายสี ซึ่งช่วยได้มาก เพราะทำให้เราจดจ่อ มีสมาธิ ลืมสภาวะอารมณ์ต่างๆ ไปเลย”

“ที่สำคัญก็คือ พยายามเปลี่ยนมุมมองความคิดของตัวเอง คือ เลิกคิดอะไรแทนคนอื่น คิดในมุมของตัวเองพอ ไม่เช่นนั้นมันก็เหมือนเราแบกทุกอย่างบนโลกไว้... ลอยตัวเหนือปัญหาและอยู่กับปัจจุบันย่อมดีที่สุดค่ะ”