ความกลัวหลากหลาย ของวัยซน

Toddlers Fear ความกลัวหลากหลาย ของวัยซน

“แต่ตอนนี้หนูไม่กลัวอะไรแย้ว!!!” เจ้าตัวดีลากเสียงยาว ทำหน้าภาคภูมิ คุณแม่ยิ้มกริ่มก่อนจะบอกว่า “แล้วเมื่อคืนใครนะ ที่ร้องไห้ลั่น บอกว่าเสียงกรนของพ่อเป็นเสียงปีศาจ” หนูน้อยทำหน้าเบ้ ก่อนจะเอ่ยอย่างกระเง้ากระงอดว่า “ก็พ่อกรนเสียงดังเหมือนปีศาจนี่หน่า!” พูดจบก็เดินหนีไปเล่นของเล่นชิ้นโปรด ปล่อยให้คุณแม่นั่งอยู่คนเดียวเสียอย่างนั้น

คุณแม่มองตามเจ้าตัวน้อยอย่างเอ็นดู แม้ว่าตอนนี้เจ้าตัวดีวัยซน จะไม่ร้องไห้เมื่อพบเจอคนแปลกหน้า หรือเวลาที่เพื่อนคุณพ่อคุณแม่มาหาที่บ้าน และก็ไม่ต้องการให้พ่อแม่อยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลาแล้ว แต่ช่วงเวลาที่ลูกค่อยๆ พัฒนาความเป็นตัวของตัวเอง ได้พบเจอ และเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ทุกวัน ก็ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำให้เจ้าตัวดี มีความกลัวหรือความกังวลเกิดขึ้นในใจ ยิ่งในช่วงที่หนูน้อยเริ่มมีพัฒนาการด้านความคิดสร้างสรรค์ คือในช่วงอนุบาล เจ้าตัวเล็กก็จะมีจินตนาการในเรื่องต่างๆ มากมาย บางครั้งลูกก็คิดไปว่าเงาของต้นไม้ที่หน้าต่างเป็นปีศาจร้าย ที่เป็นเช่นนี้เพราะความสามารถในการแยกแยะเรื่องจริงออกจากสิ่งที่เป็นจินตยาการของหนูน้อยวัยต่ำกว่า 6 ปี ยังพัฒนาไม่สมบูรณ์นั่นเอง ความกลัวของเด็กวัยอนุบาลที่คุณแม่พบได้บ่อยๆ นั้นมีหลากหลาย เช่น

• Fear of the dark กลัวความมืด

หากว่าเจ้าตัวเล็กกลัวความมืด นั่นก็เป็นเพราะหนูน้อยเชื่อว่าในความมืดมิดนั้น ปีศาจร้ายจะปรากฏกายเมื่อไรก็ได้ คุณควรพูดคุยถึงความกลัวของลูก และให้ความมั่นใจกับเขาว่าคุณจะอยู่เคียงข้างเขาเสมอ และลูกก็ไม่ต้องหวาดวิตก หากลูกรู้สึกกลัวมาก คุณอาจเปิดไฟสลัวๆ บริเวณหัวเตียงเอาไว้ พอลูกหลับแล้วจึงค่อยปิดไฟ นอกจากนี้คุณอาจเล่าให้ลูกฟังว่า ตอนที่คุณเป็นเด็ก คุณก็เคยกลัวความมืดเมื่อกัน แต่เมื่อโตขึ้น คุณก็รู้ว่าในความมืดไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวสักหน่อย เพื่อเป็นการให้กำลังใจเจ้าตัวเล็ก

• Fear of loud noises กลัวเสียงดังๆ

แม้ว่าเจ้าตัวดีจะชอบตีกลอง หรือบีบแตรจักรยานให้ดังลั่นบ้าน แต่กระนั้น เมื่อลูกได้ยินเสียงของเครื่องดูดฝุ่น หรือเพื่อนคุณพ่อที่ชอบส่งเสียงโวยวาย โหวกเหวก หนูน้อยก็อาจรู้สึกหวาดหวั่นได้เช่นกัน วิธีแก้ก็คือ หากลูกกลัวเครื่องดูดฝุ่น หรือเครื่องเป่าผม ลองให้เจ้าตัวน้อยสัมผัสกับสิ่งเหล่านั้นก่อนที่คุณจะเปิดเครื่อง เพื่อให้ลูกเกิดความรู้สึกคุ้นเคย กรณีที่ลูกกลัวบุคคลที่พูดเสียงดัง คุณอาจทำความเข้าใจกับบุคคลเหล่านั้น ขอให้เขาลดเสียงลง หากเจ้าตัวดีแสดงอาการหวาดกลัวมาก คุณอาจพาลูกไปอีกห้อง เพื่อหลีกเลี่ยงเสียงที่ไม่พึงประสงค์ดังกล่าว

• Fear of Ghost & Monster กลัวผี และปีศาจ

เจ้าตัวน้อยที่อายุระหว่าง 4-6 ปีส่วนมาก จะมีความหวาดกลัวสิ่งที่เกิดจากจินตนาการของเขาเอง เพียงแค่เห็นเงาตะคุ่มๆ ก็อาจคิดไปไกลว่าเป็นผีใจร้าย ได้ยินเสียงลมพัด ก็คิดไปว่าปีศาจกำลังจะมา ฯลฯ ที่เป็นเช่นนี้เพราะการแยกแยะระหว่างเรื่องจริงกับสิ่งสมมติของเด็กวัยนี้ยังไม่สมบูรณ์นั่นเอง คุณควรพูดคุยถามไถ่ลูกถึงสาเหตุที่ทำให้เขากลัว แล้วอธิบายลูกตามความเป็นจริง เช่น หากหนูน้อยบอกว่า กลัวเพราะหน้าหนังสือเปิดได้เอง ก็ชี้ให้ลูกเห็นว่ามันเป็นเพราะลมพัดต่างหากฯ หลีกเลี่ยงการดุ หรือทำท่ารำคาญ เพราะยิ่งจะทำให้ความกลัวในใจลูกฝังลึกกว่าเดิม และลูกยังอาจหมดความไว้ใจในตัวคุณได้

• Fear of Dog

สุนัขเป็นสัตว์ที่เคลื่อนไหวรวดเร็ว เห่าเสียงดัง และยากที่จะคาดเดาได้ หากลูกแสดงอาการหวาดกลัวเจ้าตูบที่พบเห็นระหว่างทาง คุณควรเชื่อในสัญชาตญาณของลูก หากคุณต้องการขจัดอาการกลัวให้เจ้าตัวเล็ก ก็ควรเริ่มอย่างค่อยเป็นค่อยไปด้วยการนำภาพถ่ายของสุนัขมาให้ลูกดู เล่านิทานเกี่ยวกับน้องหมา แล้วจึงค่อยๆ ชี้ชวนให้ลูกมองดูสุนัขที่อยู่ไกลๆ เมื่อลูกเริ่มคุ้นเคยมากขึ้น จึงจูงมือลูกเดินเข้าไปหาสุนัขในระยะที่ใกล้เข้าไปอีก หากติดขัดที่ขั้นตอนใดก็ไม่ควรบังคับลูก คุณอาจพักไว้ก่อน แล้วค่อยลองใหม่ในภายหลังเมื่อลูกพร้อม