เด็กขี้อิจฉา พี่อิจฉาน้อง น้องอิจฉาพี่

เด็กขี้อิจฉา พี่อิจฉาน้อง น้องอิจฉาพี่

บ้านไหนที่มีลูกสองคน แล้วอายุห่างกันประมาณ 2-3 ปี มักจะเจอกับปัญหาน่าหนักอกหนักใจ ในเรื่องของ พี่อิจฉาน้อง น้องอิจฉาพี่ กันบ้างไม่มากก็น้อย ความแตกต่างในเรื่องของอายุ และเพศ เป็นสาเหตุส่วนใหญ่ที่ทำให้เด็กเกิดความอิจฉากันได้ เช่นพี่คนโตอิจฉาน้องคนเล็ก ที่คุณพ่อคุณแม่ให้ความสำคัญกับน้องคนเล็กมากกว่าตัวเอง

สิ่งที่สำคัญอย่างมากคือ คุณพ่อคุณแม่จะต้องทำความเข้าใจในเรื่องของความสมดุลในเรื่องการให้เวลากับลูกๆ อย่างเท่าเทียมกัน ไม่ให้คนใดคนหนึ่งมากไป หรือน้อยไป ไม่เลือกปฏิบัติกับลูกในเรื่องเดียวกัน หรือเหตุการณ์ที่คล้ายกัน เช่น พอลูกคนเล็กไม่เก็บของเล่น ก็บอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่เก็บเอง แต่พอลูกคนโตเล่นบ้าง คุณก็บอกว่าถ้าเล่นเสร็จแล้วให้เก็บใส่กล่องให้เรียบร้อย ถ้าลูกไม่ทำตามที่แม่บอก แม่จะไม่ให้ลูกเล่นของเล่นชิ้นนั้นอีก แน่นอนว่าสิ่งที่คุณพูด ลูกจะต้องเก็บเอามาคิดอย่างแน่นอนว่า ทีน้องทำไมเล่นแล้วแม่เก็บให้ ทีเขาเล่นบ้างแม่ก็ให้เก็บเอง แบบนี้ไม่เป็นผลดีกับลูกคนโตคะ เพราะเขาจะต้องเริ่มรู้สึกไม่ดีกับน้องแน่ๆ สุดท้ายอาจกลายเป็นพี่เกลียดน้องไปเลยก็มี

การปฏิบัติตัวกับลูกๆ ของคุณพ่อคุณแม่จะช่วยให้เกิดความเข้าใจระหว่างกันได้ดีที่สุด เพราะปัญหาเกิดจากตัวของพ่อแม่เอง สิ่งที่พ่อแม่ต้องคำนึงถึงให้มากที่สุดนั่นก็คือในเรื่องของสภาพจิตใจของลูกคนโต คุณต้องใส่ใจเขาให้มาก การแบ่งเวลามาพูดคุยกับลูก หรือการให้เวลาร่วมกันกับลูกทั้งลูกคนโตและลูกคนเล็ก จะช่วยผูกสัมพันธ์ระหว่างพี่กับน้องได้ดีมาก และก็ไม่เป็นเพียงแค่การสร้างสายสัมพันธ์ระหว่างพี่คนโตกับน้องคนเล็กเท่านั้น แต่ยังช่วยให้พวกเขาได้เติบโตขึ้นมาพร้อมกับความรักที่มีให้กัน การสอนให้ลูกรู้จักแบ่งปันความรัก เผื่อแผ่ไปยังผู้อื่นบ้างจะช่วยให้เขายอมเป็นพี่คนโตที่เสียสละให้กับน้องเสมอ การสอนลูกแบบนี้ มีผลที่ดีต่ออนาคตข้างหน้าของเขา เพราะสุดท้ายแล้วเขาจะกลายเป็นคนที่มีจิตใจเอื้ออารี อ่อนโยนกับคนรอบข้างเสมอๆ และสุดท้ายแล้วเรื่องที่เราคิดว่าเขาเป็นเด็กขี้อิจฉาก็จะค่อยๆ หายไป แต่ทั้งนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับการอบรมสั่งสอนอย่างถูกวิธีจากคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะ

Good to know

เด็กๆ ทุกคนมีความเป็นเอกลักษณ์ เด็กๆ มีบางสิ่งที่ตัวเขาจะภูมิใจได้ พยายามสั่งสอนลูกๆ อยู่เสมอตั้งแต่เขายังเล็กว่า เราจะไม่เปรียบเทียบเขากับพี่หรือน้อง เพราะทุกคนมีความเด่นบางอย่างในตนเอง การทำให้เขาภาคภูมิใจในสิ่งที่เขามี จะช่วยลดการแข่งขัน หรือความอิจฉาริษยาในจิตใจของเด็กลงไปได้ คุณอาจจะอยากทราบว่าแล้วเรามีวิธีการอย่างใด ที่จะทำให้เด็กรู้สึกภูมิใจในตัวเขาเอง… คำตอบก็คือ คุณจะต้องพยายามหาสิ่งนี้จากตัวของเขาโดยการสังเกต พูดคุยกับเขาตัวต่อตัว หรือทำกิจกรรมร่วมกันบ่อยๆ และให้เวลาอย่างเพียงพอกับลูกแต่ละคน การให้เวลากับลูกแต่ละคน จะทำให้พ่อแม่เข้าใจว่า ลูกคนหนึ่งอาจจะเรียนเก่ง แต่อีกคนอาจเล่นกีฬาเก่ง หรืออีกคนอาจพูดเก่ง ความเก่งของเด็กจะไม่เหมือนกันเลย โปรดอย่าเปรียบเทียบเรื่องเดียวกันกับลูกๆ เพราะลูกแต่ละคนเปรียบก็เหมือนกับดอกไม้ แต่ละชนิด เปรียบเทียบกันไม่ได้