ลูกจ๋า คุณครูบอกว่าหนูเป็น “วายร้าย”

A note from The teacher ลูกจ๋า คุณครูบอกว่าหนูเป็น “วายร้าย”

“จะเป็นไปได้ยังไงกันก็ลูกแม่น่ะ อยู่บ้านสุดแสนจะเรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ ไปโรงเรียนลูกเราจะเกเรได้ไงจริงมั๊ย พ่อ”  อย่าเพิ่งด่วนสรุปไปค่ะ ว่าทุกอย่างที่คุณเห็นที่บ้าน  มันคือทั้งหมดของลูกรัก วันดีคืนดีคุณอาจได้รับจดหมาย หรือสมุดรายงานหรือแม้แต่โทรศัพท์มาบอกว่า คนดีของคนน่ะ ตอนนี้คือวายร้ายประจำห้องเรียนไปซะแล้ว เอาล่ะเมื่อเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นแบบนี้

คุณก็ต้องจัดการด้วยวิธีแบบนี้ค่ะ

1.ฟังคนดี้ คนดี ของคุณก่อน

หลังจากที่คุณครูของลูกแจ้งคุณมาหาอยากพบเพื่อหารือเรื่องพฤติกรรมของลูกรัก  คุณต้องคุยกับลูกค่ะว่าทำไมครูถึงเรียกคุณไปพบ จากนั้นก็ฟังลูกคุณว่าเขาจะพูดอะไร อ้อฟังอย่างตั้งใจด้วยนะคะ  อย่าพูดอะไร ปล่อยให้ลูกพูดให้หมด เพราะเขาจะคิดว่าคุณโทษเขาว่าผิด แต่ก็อย่าจบบทสนทนาด้วยการเข้าข้างลูกแล้วโทษครู  เพราะเด็กๆ จะไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยถ้าคุณทำอย่างนั้น

2.ทีนี้ฟังคุณครูพูดบ้าง

ถามคุณครูตรงๆ ค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น คุณจำเป็นจะต้องรู้พฤติกรรมแย่ๆ ของลูก ว่าเกิดขึ้นตั้งเมื่อไหร่ มีลักษณะอย่างไร และเป็นบ่อยไหม  ข้อมูลเหล่านี้เองแหละที่จะทำให้คุณรู้ว่าที่มาที่ไปมันคืออะไร  ถามคุณครูค่ะว่าอยากให้คุณช่วยเหลืออย่างไร ให้คุณครูได้เห็นว่าคุรจริงจังกับเรื่องนี้และยินดีจะช่วยแก้ไขพฤติกรรมลูก

3.ให้ความร่วมมือกับคุณครู

เด็กๆ ที่มีพฤติกรรมเกเร จะมีพฤติกรรมที่ไม่ดีอย่างนั้นอาจจะหนึ่งหรือหลายครั้ง ให้ความร่วมมือกับคุณครูในการแก้ไขและตัดสินใจที่จะวางแผนต่อไปว่าจะแก้ไขอย่างไร  ถ้าเป้นไปได้ให้ลองนัดกับคุรครูเพื่อคุยกันอีกครั้งเพื่อจะประเมินดุว่าสิ่งที่ได้ร่วมมือกันแก้ไขได้ผลหรือเปล่า

4.ลองแลกเปลี่ยนความเห็นกับเจ้าตัวร้ายของคุณดู

หลังคุยกับคุณครูที่โรงเรียน ให้คุณกับตัวร้ายของมานั่งคุยกันทบทวนถึงกฎระเบียบต่างๆ ของโรงเรียนว่าเป็นอย่างไร จำไว้อย่างหนึ่งค่ะไม่ว่าลูกจะคิดหรือพูดอะไรออกมา อย่าเป็นอันขาดค่ะ อย่าโกรธลูก  ถ้าคุณใจเย็น ลูกก็จะใจเย็นตามคุณและรู้สึกปลอดภัย  บอกให้ลูกใจเย็นและให้เขาได้รับรุ้ว่าพฟติกรรมแบบนี้มันจะไม่เกิดขึ้นมาอีก  และคุณเองก็จะต้องจับตาดูว่าลูกเปลี่ยนแปลงอย่างไร อย่าลงโทษด้วยการลงไม้ ลงมือ แต่จะดีกว่าถ้าทำให้เจ้าตัวร้ายเข้าใจถึงความสำคัญในการปรับพฤติกรรมนร้ายๆ ให้กลายเป็นดี

5.ให้ยาต้านเชื้อเกเร

ยาเข้าใจผิดเจ้าค่ะยาที่ว่าไม่ใช่ยากินยาฉีด แต่มันเป็นยาทางใจที่จะช่วยส่งเสริมพฤติกรรมเด็กๆ ให้ไม่นอกลู่นอกทาง ยาขนานที่ว่าก็มีดังนี้

• ยาช่างคุย ช่างถามครู ถามครูบ่อยๆ เกี่ยวกับลูกก่อนที่มันจะสายเกินไป ถ้าดูท่าว่าจะไม่ดี คุณต้องรีบสกัดกั้นด่วนนนนน

• ยาพ่อแม่อาสา เด็กๆ ที่พ่อแม่ไปร่วมงานที่โรงเรียนบ่อยๆ จะมีพฤติกรรมที่น่ารักมากกว่าเกเร

• ยาอย่าโอ๋มาก เวลาที่คุณครูบอกว่าจอมซนของคุณเริ่มมีพฤติกรรมไม่ดี  อย่านิ่งนอนใจและโอ๋ลูกมากเกิน  เวลาคุณครูบอกพ่อแม่มักมองว่าเรื่องเล็กน้อยน่า.. อย่าใส่ใจ  แต่รู้อะไรไหมคะ เรื่องเล็กๆ ของบางคนอาจจะเป็นเรื่องใหญ่สำหรับใครอีกหลายคน

เด็กหลงทางยังพอช่วยดึงกลับมาได้ แต่ผู้ใหญ่หลงผิดนี่สิคะ จนปัญญา จะแก้ปัญหาจริงๆ เฮ้อ