ความจำเป็นของการมีญาติ

ความจำเป็นของการมีญาติ

ภาพของครอบครัวไทยเปลี่ยนแปลงไปมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เมื่อรูปแบบเศรษฐกิจและสังคมเปลี่ยนแปลงไป วิธีอยู่ของครอบครัวก็เปลี่ยนแปลง บ้านแยกเป็นครอบครัวเดี่ยวกันมากขึ้น ครอบครัวมีลูกกันน้อยลง บรรยากาศต่างๆ ก็ต่างไปจากที่เราเคยเข้าใจ ความต่างนี้ไม่ได้จะหมายถึงความผิดหรือปัญหา แต่ทำให้การมีอยู่ของบทบาทหน้าที่ “ญาติ” ต่อความป่วยไข้ในวงการแพทย์ต่างไปมาก

ญาติมีความจำเป็นแค่ไหนเวลาป่วย คำตอบคงขึ้นกับว่าป่วยเป็นอะไร หนักหนาสาหัสแค่ไหน ถ้าแค่เป็นสิวฝ้า เราคงไม่ต้องไปกับใคร แต่หากอาการนั้นหนักหน่อย เช่น อาจจะต้องเจาะอะไรบางอย่างไปตรวจ อาจจะต้องวางยาชาหรือยาสลบ ทำให้ดูแลตัวเองลำบาก อาจจะต้องผ่าตัดด่วน ต้องมีญาติเซ็นรับรอง หรือเบาสุดก็ต้องมีคนช่วยวิ่งยื่นเอกสาร รอรับยา ซื้อน้ำซื้อขาว หรือพัดให้เวลาร้อนๆ มึนๆ

นอกจากนี้เมื่อความป่วยนั้นเรื้อรัง แม้จะรักษาเสร็จกลับบ้านไปแล้ว หากความป่วยทำให้เราไม่สามารถดูแลตัวเองได้อย่างเต็มที่ เช่น อัมพฤกษ์ อัมพาต หลังผ่าตัด ยังปวดลุกไปไหนลำบาก ใครจะช่วยดูแลถ้าอยู่คนเดียว “ญาติ” จึงเป็นบุคคลสำคัญที่สุดทางสาธารณสุข สงสัยจะสำคัญกว่าหมอกว่าพยาบาลเสียอีก

การสงเคราะห์ญาติถ้ามองในมุมของบุญกุศล ก็น่าจะเป็นกุศลแรง เป็นการทำบุญใกล้ตัว และสร้างศรัทธาในเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ถ้าทุกคนมีความพร้อมในระดับหนึ่ง ดูแลญาติตัวเองกันได้ สังคมก็คงสงบสุขขึ้นมาก ระหว่างที่โครงสร้างสังคมยังไม่สามารถมีสวัสดิการการดูแลรักษาที่ครอบคลุม การมีญาติที่ดีก็คือสวัสดิการที่ดี รายที่อยู่คนเดียวไม่มีญาติ หากรัฐไม่มีสวัสดิการ ในอนาคตคงลำบากอยู่

ถ้ายังไม่มีญาติให้ต้องเลี้ยงดู หยอดน้ำข้าวต้ม ตอนนี้แค่อยากชวนว่า เวลาคุณพ่อคุณแม่ หรือญาติสนิทคนไหนไปโรงพยาบาล ช่วยไปเป็นเพื่อน เอ๊ย... เป็นญาติหน่อย มันเป็นความรู้สึกที่ดีนะ ที่มีคนไปโรงพยาบาลด้วย เพราะนั่นคือเวลาที่มนุษย์เราอาจจะกำลังอ่อนแอทั้งกายใจ แค่เราช่วยนั่งรถไปด้วย ช่วยนั่งรอตรวจเป็นเพื่อน ช่วยส่งแววตาความห่วงใย จับไม้จับมือกัน คนไข้คงมีความสุขขึ้นเยอะ