การเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน

สัตว์เดรัจฉาน

หากเคยดูสารคดีเกี่ยวกับสัตว์จะเห็นว่า แม้แต่สิงโตเจ้าป่า เสือ สัตว์เหล่านี้ต้องหากินด้วยความหิวโหยตลอด บางวันได้กิน บางวันไม่ได้กิน สัตว์เหล่านี้ล่าไม่สำเร็จทุกครั้ง สัตว์หลายชนิดต้องต่อสู้กับหิวและความกระหายโดยที่บางครั้งอาจจะต้องเอาชีวิตไปเสี่ยง เช่น กวางที่ต้องไปดื่มน้ำในที่มีจระเข้อยู่ (สัตว์ที่ถูกเลี้ยงโดยมนุษย์เท่านั้นถึงจะมีอาหารกินทุกวัน)

การต้องเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานจึงเป็นการใช้กรรมอย่างหนึ่ง มีแต่ความทุกข์ทรมาน สัตว์เดรัจฉานจะกินกันเอง หรือไม่ก็เป็นเหยื่อให้สัตว์อื่นกิน หน้าที่คือ เกิดมา หากิน (หรือถูกกิน) สืบพันธุ์ แล้วก็ตายไป สัตว์จะไม่มีปัญญาที่คิดและตัดสินใจได้เหมือนกับคน สัตว์จะใช้เพียงแค่สัญชาตญาณในการดำรงชีวิตเท่านั้น แล้วก็ปล่อยให้ชีวิตดำเนินไปตามสัญชาติญาณตั้งแต่เกิดจนตาย คิดไม่ได้ว่าอะไรควรไม่ควร ความทุกข์ทรมานที่ต้องเจอแบบนี้ก็อย่าได้ไปเป็นกันเลย